Güneşin doğuşu sırasında gökyüzünde bıraktığı görsellik beni hep kendi içimde sorgulatır hayatı. Hepimiz bu güzelliğe aynı şekilde gözlerimizi açıyoruz. Yani bunu görebilmek gerçekten kendi benliğimizde.Gökyüzünün rengi sana da bana da aynı renkte, güneşin sıcaklığı hepimize aynı ..Biz farklılaştırıyoruz gerçekten. Biz engel koyuyoruz güzellikleri görmeye.Perde indiriyoruz ve sadece şikayet ediyoruz. Memnuniyetsizliğimizi her geçen gün arttırıyoruz.Çünkü şükretmeyi bilmiyoruz. Çünkü bunun hikmetine inanmıyoruz.Ya da inanmak istemiyoruz. Ama ben bu şekilde hayatımı mutsuz etmeye pek niyetim yok. Seninde olmasın. Çünkü kesinlikle hak ediyoruz!
En istediğim şeylerin olmadığı zamanlarda isyan etmeyi bıraktım mesela. Daha güzellerinin karşıma çıkacağına inanmaya başladım. Çünkü her şerrin başka hayırlara kapı açacağına inancım tam. Bazen faniliğin akışına kendimi bıraktım bazen bakiliğin. İkisi de bazen beni çok mutlu etti bazende çok düşündürttü. Ancak sorgulatmayı öğretti. Hem bu hayatı hem sonsuzluğu. En iyisi yaşamaya ve şükretmeye tam gaz devam edelim. Nefes aldığın bu hayat senin için var.Ve yaşamak istediğin düzeni kurmak sadece senin elinde. Bu kadar bize hak verilirken kullanmayı bilemiyorsak vay halimize. Güzel günlerin ve umutla beklediğin hayallerin hep en sürekliliğiyle devam etsin olur mu ? Kendine güzel davran ve güzel bak!
